Factoren optimale ontwikkeling
Leer- en gedragsproblemen hebben vaak een oorsprong in de ontwikkeling van een kind in de baarmoeder en het eerste levensjaar. Dan vindt de vorming en rijping van hersenen en zenuwstelsel plaats, evenals het maag/darmkanaal, immuunsysteem en het endocrien systeem (hormonen en neurotransmitters). In ons geweldig ingewikkelde lichaam zijn deze vier systemen nauw met elkaar verbonden. Bij een kind kan een probleem overheersen, bijvoorbeeld concentratie. Maar vaak spelen er ook nog andere dingen als moeilijk in slaap vallen of buikpijn.
Probleemgebieden
Alhoewel de klachten verschillen, zijn altijd een aantal van de volgende gebieden betrokken:
- Leerproblemen als moeite met (leren) lezen, rekenen of automatiseren (tafels, topografie)
- Problemen met grove motoriek, zoals onhandigheid, moeite met huppelen e.d.
- Problemen met fijne motoriek, zoals schrijven
- Overgevoelig of ongevoelig voor pijn of aanraking
- Schrikachtig
- Snel afgeleid, moeite met concentratie
- Emotionele uitbarstingen die moeilijk te kalmeren zijn (verdriet, woede, angst)
- Moeite met sociale contacten (gedragsregels, interactie)
- Moeite met in slaap vallen of doorslapen
- Hyperactiviteit
- Allergieën
- Buikpijn, obstipatie of diarree
Hoe ontstaat een verstoring?
Een belangrijke oorzaak van een verstoring in de neurologische ontwikkeling is de bevalling. Een te lange of te snelle bevalling, een tang- of pompverlossing of een infuus met oxytocine. Andere mogelijkheden zijn een ziekte of heftige gebeurtenis tijdens de zwangerschap, vaccinaties of ziekte tijdens de eerste levensmaanden.
Welke therapie is mogelijk?
Ik heb zelf een methode ontwikkeld om de neurologische ontwikkeling te herstellen. Bevindingen van vele wetenschappelijke onderzoeken heb ik bij elkaar gebracht in deze techniek in de kinesiologie. De hersenen en zenuwstelsel, maag/darmkanaal, immuunsysteem en endocrien systeem worden behandeld. Alle relevante factoren, volgens de laatste inzichten, en hun wisselwerking, zijn in een zeer uitgebreid systeem vastgelegd. Hierdoor is er heel veel mogelijk. Natuurlijk is het niet nodig alles te behandelen. Ik gebruik alleen de onderdelen die voor een persoon relevant zijn. De behandeling van een kind met deze methode is echt maatwerk.
Wil je meer informatie over de neurologische aspecten in een verstoring? Lees dan hieronder verder.
Breinintegratie
Het brein is verdeeld in verschillende delen, die ieder een eigen functie hebben in het verwerken van informatie. Voor een complexe taak als lezen of rekenen wordt het brein heel wat gevraagd. Voor zo’n taak is het nodig om verschillende delen van het brein te kunnen gebruiken, maar ook dat alle delen gelijktijdig werken en informatie uitwisselen. Als een deel niet meewerkt of vertraagd werkt, wordt het moeilijk om de taak goed uit te voeren.
Voor een goede breinintegratie is allereerst toegang tot alle breinfuncties nodig. Ook is het nodig dat deze functies kunnen integreren, oftewel samenwerken. En de breinfuncties moeten blijven werken, ook onder stress. Leren is direct gekoppeld aan de emotionele beleving van het moment. Vooral de intensiteit van een emotie speelt een rol. Tijdens het leren wordt de informatie automatisch gescand op de emotionele lading. Denk hierbij niet alleen aan de lesstof zelf, maar ook aan de omgeving waarin wordt geleerd, de toon van de juf etc. De emotionele lading wordt bij het geleerde opgeslagen. Wordt de negatieve lading te groot, dan ontstaat als het ware kortsluiting in het brein. Hierdoor raken bepaalde routes in het brein geblokkeerd. Deze blokkades ontstaan vaak al in de dreumesleeftijd. De emotionele beleving van kleine kinderen is groot, terwijl ze nog weinig begrip hebben om situaties te kunnen overzien. Kinderen van die leeftijd kunnen nog niet relativeren.
Hoe werkt het brein bij een geblokkeerde route?
Het brein zoekt altijd naar een oplossing. Als het brein merkt dat een route geblokkeerd is, kan de juiste plek misschien via een omweg nog wel worden bereikt. De informatie komt dan goed binnen en wordt verwerkt, maar is vertraagd. In zo’n situatie duurt het even voor een kind bijvoorbeeld antwoord kan geven. Het is ook mogelijk dat een bepaalde breinfunctie helemaal niet meer toegankelijk is. Het brein zoekt dan niet een alternatieve route, maar een alternatieve methode om de informatie te verwerken. Een voorbeeld: rekenen lukt niet uit het hoofd, maar wel via het tellen van vingers. Het kind maakt dan gebruik van visuele waarneming, een breinfunctie die wel werkt.
GABA, de rem van het brein
Bij problemen met concentratie of hyperactiviteit is er vaak een verstoring in de signaalstof die GABA heet. Deze neurotransmitter is de rem van het brein en moet filteren welke zenuwimpulsen moeten worden doorgestuurd het brein in, en welke signalen kunnen afvloeien. Is er te weinig GABA in het brein, dan komen bijvoorbeeld zintuiglijke prikkels te hard binnen. Concentratie is moeilijk als je alles hoort en alles ziet. GABA zorgt ook voor de ontwikkeling van het zenuwstelsel in de baarmoeder. En dan niet door te remmen, maar juist door signalen uit te sturen. Tijdens de geboorte moet GABA gaan switchen van een uitsturende naar een remmende neurotransmitter. Andere neurotransmitters moeten het uitsturen dan gaan overnemen. Als deze switch niet plaatsvindt, dan is er geen rem in het brein en extra veel uitsturende signaalstoffen.